โครงการ "การพัฒนาตัวชี้วัดด้านสิ่งแวดล้อม (ภายใต้โครงการการวิเคราะห์เนื้อหาเศรษฐกิจพอเพียงในนโยบายแห่งรัฐโดยการรวบรวมข้อมูลเบื้องต้นประกอบกับการจัดเวทีสาธารณะ โดยมีบทความทางวิชาการประกอบข้อมูลเบื้องต้น)" (พ.ศ.2549 - พ.ศ.2550)

เนื่องจากปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงยังปราศจากการพัฒนาตัวชี้วัด ที่จะใช้เป็นมาตรฐานสำหรับการวัดผลการดำเนินงานตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ว่าสามารถบรรลุตามเป้าหมายของปรัชญามากน้อยเพียงใด โดยเฉพาะการเริ่มต้น โดยการมีตัวชี้วัดในระดับจังหวัดก่อน ทั้งนี้ ณ ปัจจุบัน การทำความเข้าใจถึงความหมายและปรัชญาที่เป็นแก่นแท้ของเศรษฐกิจพอเพียง เป็นเรื่องของปัจเจกบุคคลที่ต้องทำความเข้าใจและเรียนรู้ด้วยตนเอง ดังนั้นเพื่อให้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนสามารถเรียนรู้และจับต้องได้ เพื่อนำไปปฏิบัติให้เกิดผลอย่างเป็นรูปธรรม การศึกษาวิจัยนี้ จึงได้กำหนดทิศทางและกรอบโดยใช้กรณีของสิ่งแวดล้อมซึ่งได้หยิบยกกรณีการศึกษา ได้แก่ ภาคการเกษตร ภาคการผลิตของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม ภาคบริการ และภาคทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงบทเรียนในการประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเรื่องสิ่งแวดล้อม มาเป็นแนวทางศึกษาในการจัดทำตัวชี้วัดเศรษฐกิจพอเพียง โดยเน้นความเชื่อมโยงของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ที่คำนึงถึง ภูมิคุ้มกัน พอประมาณ ความมีเหตุผลและคุณธรรม เพื่อนำไปสู่ความรู้ความเข้าใจของทุกภาคส่วนในสังคม และจะนำมาซึ่งการพัฒนาอย่างยั่งยืนต่อไป